Sprawdź, do czego prowadzi nerwica

Kolejna świetna skandynawska książka. Jedna z tych, których przesłanie jest może nawet bardziej dla nas, rodziców, niż dla dzieci. A przynajmniej w równym stopniu dla dzieci, jak i dla nas. Bo Krzysiulowi się bardzo podoba :)

Filip chowa się w głowie smoka, żeby choć trochę wytłumić ciągłe wrzaski mamy: Nie wylej! Pospiesz się! Nie zdążymy!. Poranek, jakich pewnie wiele w naszych domach: śniadanie w biegu, kompletowanie potrzebnych rzeczy, poszukiwanie kluczy, nerwowa atmosfera. Bieg do przedszkola. Dzień jak co dzień.

Pewnego dnia mama nie wstaje. To ona ma dzisiaj głowę smoka. A także smocze nogi, ręce, brzuch. I smoczy charakter! Niczego nie pamięta, nie ma więc mowy o tym, żeby poszła do pracy. Za to pożera robaki, wylizuje talerze, zionie ogniem. Zapowiada się wspaniały dzień: wreszcie Filip może robić to, na co ma ochotę. Na śniadanie kanapki z kakałkiem i kakałko. I płatki z kakałkiem. Potem do ZOO. I jeszcze lody. Dwa, bo mamie nie smakują. Ulubione zdanie Krzysiula z całej książki: Bo dla smoków lody są OBRZYDLIWE! 

Czyż to nie wspaniałe?

Filip zmuszony do przejęcia odpowiedzialności za mamę staje na wysokości zadania. Zresztą nie ma wyjścia. Oczywiście przy śniadaniu robi okropny bałagan i nie wybiera się do przedszkola, ale zjada śniadanie, prowadzi mamę do lekarza, stara się unikać kłopotów i nie pozwala skrzywdzić nawet tych, których nie lubi. A przecież jest tylko przedszkolakiem! Wystarczyło na chwilę dać mu spokój, postawić zadanie i nie strofować, a sam świetnie sobie radzi. 

Następnego dnia wszystko jest w porządku. Prawie jak zawsze. Prawie, bo tym razem mama nie krzyczy, a Filip już nie musi chować się w głowie smoka. Więc jednak wczoraj mama była chyba też trochę sobą...?

Zamiast „o mamie, która zapomniała“ można powiedzieć, że to opowieść o mamie, która sobie przypomniała. O czymś ważnym. 

I opowieść o mamie, która przez jeden dzień musiała na wszystkich zionąć ogniem, żeby nie wybuchnąć. Znacie to? 

Nie wiem, ile z tego rozumie Krzysiulek, ale mnie się książka bardzo podoba. Czy oswaja dziecko ze znerwicowanymi dorosłymi? Mam nadzieję, że trochę tak, choć to nie rozwiązuje problemu.

Pija Lindenbaum, Filip i mama, która zapomniała

Oprawa twarda

Stron: 28

Wydawnictwo Zakamarki

Znajdziesz mnie też na Facebooku