"Tylko sława po tobie zostanie"

Trochę trwało, nim zabrałam się za drugą część Północnej Drogi, ale co się odwlecze, to nie uciecze. Przeczucie mnie nie myliło – kolejny tom okazał się znacznie lepszy od poprzedniego, przede wszystkim za sprawą głównej bohaterki, Halderd.

Nadal jesteśmy w II połowie X wieku: Cherezińska opowiada inną historię na tle tych samych wydarzeń. Fabuła zaczyna się nawet wcześniej, bo Halderd jest starsza od poprzedniej bohaterki, Sigrun, a towarzyszymy jej od wczesnego dzieciństwa. I toczy się dalej, bo dla Halderd śmierć Regina to nie koniec świata.

Już w pierwszym tomie ta kobieta przykuła moją uwagę, choć była zaledwie postacią drugoplanową. Wydała mi się o wiele bardziej interesująca od słodkiej-ślicznej-doskonałej-szczęśliwie zakochanej Sigrun. Od dzieciństwa doświadczona przez los, nie jest tak cudna ani tak naiwna: mądrzejsza, dojrzalsza, bardziej rzeczywista, ciekawsza pod każdym względem. Twarda, ale dająca się porwać muzyce; silna i zdeterminowana, ale nosząca w sobie zadry sprzed wielu lat i w głębi wrażliwa. Towarzyszymy jej, gdy dorasta do roli żony i matki, kiedy uczy się być panią, a potem uparcie dąży do zapewnienia przyszłości ukochanemu synowi. Słucha wróżb starej Urd, ale nie obawia się brać losu we własne ręce. Przychodzi do wieszczki na innych prawach niż młoda dziewczyna w Sadze Sigrun, ich relacja jest w większej równowadze.

Mały świat Sigrun bardzo się tutaj powiększa: Halderd jako wdowa przejmuje władzę po mężu i świetnie się orientuje w sytuacji politycznej. To już nie tylko gospodarstwo i czekanie na ukochanego męża, ale konieczność zadbania o dziedzictwo dla synów, sprawy gospodarcze, stanięcie po właściwej stronie w wojnie domowej, nowa religia... Polityka, wyprawy Wikingów, które w pierwszym tomie były zaledwie tłem, nadejście chrześcijaństwa – teraz zyskują na znaczeniu, bo Halderd tym żyje. Z drugiej strony nadal jest to opowieść kobiety, a przede wszystkim matki – i takie połączenie czyni powieść uniwersalną w odbiorze i fascynującą.

Bardzo mi się podobało, że tym razem lepiej poznajemy Urd: to bardzo ciekawa postać, a teraz jest bardziej dopracowana i ważniejsza. Wspaniałą bohaterką jest też Szczurka, początkowo służka, ale ostatecznie przyjaciółka Halderd. To piękna przyjaźń.

Ogromnym plusem – i o tym wspominałam już przy poprzedniej części – jest wiedza autorki, znajomość ówczesnych realiów, szczegółowość i rzetelność w odbudowywaniu świata Wikingów. Poza tym Cherezińska ma niesamowity dar opisywania tego, co na skraju świadomości, na granicy jawy i snu: tych momentów jest w Ja jestem Halderd kilka, były też w Sadze Sigrun, i wszystkie porywają, genialnie oddają poczucie nierzeczywistości, przenoszą nas w świat bohatera.

Żeby nie było tak cudownie: początkowo bardzo mnie irytowały nagminne inwersje w zdaniach. Rozumiem, taka stylizacja, ale było tego dla mnie stanowczo za dużo. Potem się chyba przyzwyczaiłam... Druga sprawa: kilka razy czułam się zupełnie zagubiona, bo Cherezińska dość swobodnie traktuje chronologię, narratorka wybiega w przyszłość, potem znów się cofa, za chwilę jeszcze coś dopowiada i już nie wiadomo, gdzie i kiedy jesteśmy.

Od pierwszej połowy nie mogłam się oderwać: to te lata, kiedy Halderd dorasta, uczy się, próbuje wygrać swoje życie. Potem robi się troszkę nudnawo: więcej polityki i moje ulubione miłosne uniesienia (musicie mi wybaczyć, mam alergię), ale też nie było źle. I końcówka znów świetna. Całość bardzo mi się podobała, chociaż nic bym nie straciła, darując sobie pierwszy tom. Trzeciego też nie zamierzam czytać, bo Einar jakoś mnie do siebie nie przekonał, a Ja jestem Halderd okazała się tak dobra przede wszystkim dzięki wspaniałej bohaterce. Ale ten tom zdecydowanie polecam! 

Moja ocena: 8/10.

PS A na koniec ciekawostka: na okładce zacytowano recenzję Sagi Sigrun Piotra Pawłowskiego (z Merlina). Przeczytałam ją z rozbawieniem :) Erotyka, chyba najlepsza, jaką gdziekolwiek czytałem (tu cytowałam mój ulubiony przykład tej erotyki, trzeci akapit od końca); Jeśli szukacie swojej „książki życia“, sięgnijcie po "Sagę Sigrun". Serio? Książka życia? Gusta są różne, ale to chyba przesada? :)

Elżbieta Cherezińska, Ja jestem Halderd

Wydawnictwo Zysk i S-ka

Znajdziesz mnie też na Facebooku