Poezja awangardowa dzisiaj

Dzisiaj zupełnie inaczej. Na studiach profesor od pracy z tekstem opowiadał nam, jak kiedyś jego podopieczni weszli do sali po zajęciach z językoznawstwa. Na tablicy była lista nazwisk uczonych, on jednak powiedział, że to wiersz. I analizowali go przez całe zajęcia.

Podoba mi się pogląd, że to czytelnik wnosi sensy do tekstu, że czytanie nie jest czynnością bierną, ale po części tworzeniem. Musi być w tym przynajmniej część prawdy, bo inaczej te same książki wszyscy odbieralibyśmy tak samo – tak, jak myślał o nich autor. A przecież wiadomo, że tak nie jest. Czy więc poezję można dostrzec wszędzie, stworzyć ją z niczego, patrząc jedynie odpowiednio na dany tekst?

W tym kontekście chciałabym pokazać Wam stronę, którą poznałam kiedyś dzięki jednemu z blogów. Można na niej przeczytać wiersze... ułożone z grzbietów książek.

Więcej na tej stronie. Stąd też pochodzą zdjęcia.

Jak Wam się podoba taka idea? Może uda Wam się ułożyć coś z Waszych książek czekających w kolejce? A może to fajny pomysł na stosiki w nowej odsłonie? :)