Tajemnicze zgony, wielka zagadka i... nuda

Robin Cook, Szkodliwe intencje

Wydawnictwo Rebis

Kiedyś lubiłam tego typu filmy, ale nigdy nie czytałam żadnego thrillera medycznego – pomyślałam sobie, że to może być miła odmiana. Robin Cook jest chyba najbardziej znanym i cenionym twórcą tego typu literatury, więc po przeanalizowaniu opisów i opinii na temat różnych jego powieści zdecydowałam się na Szkodliwe intencje, choć sam tytuł jest moim zdaniem słaby.

W jednym z bostońskich szpitali anestezjolog Jeffrey Rhodes wykonuje rutynowy zabieg znieczulenia zewnątrzoponowego, podczas którego pojawiają się okropne powikłania – pacjentki nie daje się uratować. Doktor źle się czuł się tego dnia, ale dołożył wszelkich starań, by swoje obowiązki wykonywać sumiennie i bez uchybień: dwukrotnie sprawdził ampułkę z lekiem, wszystkie czynności przeprowadzał powoli i ze skupieniem. Mimo to staje przed sądem oskarżony o zaniedbanie w leczeniu i morderstwo drugiego stopnia. Po jakimś czasie przypomina sobie, że rok wcześniej podobne doświadczenia miał jego kolega Chris, którego historia zakończyła się samobójstwem jeszcze przed ogłoszeniem wyroku. Zaintrygowany i przekonany o swojej niewinności (choć momentami zaczyna w siebie wątpić), stara się rozwiązać zagadkę: jak to możliwe, że tak proste i starannie przeprowadzone znieczulenie zakończyło się śmiercią? Jak wyglądał przypadek Chrisa? Gdzie mógł wkraść się błąd i skąd reakacje organizmu, których nie mogła wywołać marcaina?

Chyba tyle treści wystarczy :)

Książkę czyta się szybko, jednak nie jest to jedna z tych, od których nie można się oderwać – w zeszłą niedzielę zostało mi 25 stron do końca i poszłam spać ;) Miałam bardzo dużo zastrzeżeń. Ledwo fabuła zaczęła mnie wciągać (około setnej strony), poznałam rozwiązanie zagadki (jakieś czterdzieści stron dalej) – autor wprowadził drugi wątek, w którym bardzo wiele wyjaśnił. Zostało jeszcze ponad pół książki, w której jedynymi znakami zapytania były: czy i w jaki sposób uda się doktorowi odkryć to, co my już wiemy i zgromadzić dowody. Trochę mało, aby trzymać w napięciu, prawda? Znacznie szybciej niż bohaterowie domyśliłam się też, kim jest tajemniczy "Matt", a naprawdę nie jestem biegła w rozwiązywaniu kryminalnych łamigłówek (Mąż może potwierdzić ;)). Irytowały mnie też "złe przeczucia", a nawet chmury i burze (!!!) towarzyszące bohaterom, którzy lada moment – wbrew temu, że byli poddawani rutynowym zabiegom – mieli stać się ofiarami: zawsze było wiadomo wcześniej, komu coś się stanie i że na pewno przypadek źle się skończy. Litości! Pod koniec strasznie mnie już męczyło ciągłe ganianie się, gubienie i odnajdywanie bohaterów, tu kogoś złapali, tu uciekł, już prawie-prawie go mają, a jednak się wymyka – i tak w kółko. No i ostatni zarzut – książka była przegadana, co w powieściach, w których najważniejsze jest napięcie i wartka akcja, jest moim zdaniem karygodne. Autor nieraz się powtarzał, pojawiały się sąsiadujące ze sobą zdania, których znaczenie było identyczne, na przykład w jednym czytamy: "Czuł, że go dogania", a w kolejnym: "Dystans między nimi się zmniejszał!" (szok, prawda?).

Medycznie się nie czepiam, bo się nie znam, zresztą skoro Cook ma wykształcenie w tym kierunku, to pewnie i nie ma się do czego przyczepić. Książka nie była całkiem nudna, ale baaaardzo wiele straciła przez to, że autor tak szybko wskazał większość rozwiązania. Była też przekombinowana i zdecydowanie nie trzymała w napięciu tak, jak powinna. Mnie naprawdę łatwo przestraszyć, horrorów w ogóle nie oglądam, bo się boję, a tutaj nic – ani gęsiej skórki, ani emocji niepozwalających zasnąć, ani niepokoju o bohaterów... Cieszę się tylko, że nie czytałam jej przed porodem, bo choć ZO nie miałam i nie planowałam, mogłabym się niepotrzebnie dodatkowo stresować ;) 

Chyba nieprędko sięgnę po kolejną książkę Cooka...

Moja ocena: 4/10.