Piątkowe spotkania z poezją - Chwila wytchnienia

Ciężki tydzień za mną i nie mam głowy, czasu ani siły na rozgryzanie metafor i odkrywanie nowych poetów. W takich chwilach zanurzam się w poezji księdza Twardowskiego: dobrej na trudny czas – zresztą dobrej na każdą okazję – prostej, tchnącej ufnością, spokojem i ogromną mądrością. Wystarczy kilka wierszy, by wróciły siły, nadzieja, by szybko uporządkować sobie priorytety i z nowym zapałem wrócić do codzienności. Uwielbiam, czytam, smakuję, czerpię i się uczę.

Kiedy mówisz

Nie płacz w liście

nie pisz że los ciebie kopnął

nie ma sytuacji na ziemi bez wyjścia

kiedy Bóg drzwi zamyka – to otwiera okno

odetchnij popatrz

spadają z obłoków

małe wielkie nieszczęścia potrzebne do szczęścia

a od zwykłych rzeczy naucz się spokoju

i zapomnij że jesteś gdy mówisz że kochasz

***

Boże

Boże którego nie widzę

a kiedyś zobaczę

przychodzę bezrobotny

przystaję w ogonku

i proszę Cię o miłość jak o ciężką pracę

***

Żaden anioł nie pomógł

Gdy umierał na krzyżu

cud się nie zdarzył

żaden anioł nie pomógł

deszcz nie obmył głowy

piorun się zagapił gdzie indziej uderzył

zaradna Matka Boska

z cudem nie zdążyła

wierzyć to znaczy ufać kiedy cudów nie ma

cud chce jak najlepiej

a utrudnia wiarę

***

Przezroczystość

Modlę się Panie żebym nie zasłaniał

był byle jaki ale przeźroczysty

żebyś widział przeze mnie kaczkę z płaskim nosem

żółtego wiesiołka co kwitnie wieczorem

wciąż od początku świata cztery płatki maku

serce co w liście wzruszenia rysuje

(chociaż serce chuligan bo bije po ciemku)

pióro co pisze krzywo kiedy ręka płacze

psa co rozpoczął już wyć do sputnika

mrówkę która widzi rzeczy tylko wielkie

więc nawet jej przyjemnie że jest taka mała

miłość jak odległość trudną do przebycia

zło z którym biegnie cierpienia niewinne

bliskich umarłych i nagle dalekich

jakby jechali bryczką w siwe konie

babcię co mówi do dziewczynki w parku

kiedy będziesz dorosła jeszcze mnie zrozumiesz

najkrótszą drogę co zawsze na końcu

aby już Ciebie tylko było widać