"Jest mnie coraz mniej"


Nie tak dawno pisałam, że niewiele jest książek ze starszymi ludźmi w roli głównej, a tu właśnie taka powieść. A właściwie – powiastka. Słodko-gorzka, dokładnie tak, jak obiecuje seria Gorzka czekolada (ta sama, w której ukazały się Służące), którą wydawca opisuje: "niesztampowa i emocjonująca, pozostawia na długo słodki posmak z nutą goryczy. Jest antidotum na codzienność, powierzchowność i pośpiech. Mocna w tematyce, lekka w odbiorze". Raz w życiu mogę się podpisać pod okładkowym opisem!


Narratorką jest starsza pani. Urocza, pocieszna staruszka, która nosi przy sobie woreczek zębów i kolekcjonuje rymy; ma – jak każdy starszy (i młodszy?) człowiek – swoje natręctwa i obsesje, jest – celowo bądź nie – zabawna. Drepcze ulicami niewidzialna – niezauważona – przemyka do sklepu, po cichu obserwuje, chowa się, unika ludzi. Próbuje oswoić śmierć, przyzwyczaić się do myśli o umieraniu. Najwyższy czas.

Postać głównej bohaterki mnie zachwyciła: jest jak żywa. Jeszcze bardziej mnie zdziwiło, że autorka napisała tę książkę w wieku trzydziestu lat. To jest talent – nie pisać sobą, tak bardzo wczuć się w organicznie obcy sposób bycia i myślenia, by stworzyć w stu procentach naturalną postać.

Czyta się tę książkę cudownie, jest oryginalna, lekka, a przecież jednocześnie smutna. Mathei nikt – poza Epsilonem i człowiekiem bez zegarka – nie widzi. Staruszka jest zbyt nieśmiała, by się do kogokolwiek odezwać. A ma tak wiele do powiedzenia! I jest taką interesującą osobą! Nie chce być dostrzeżona czy tylko boi się, że i tak nikt nie zwróci na nią uwagi, więc woli nie próbować? Co może po sobie zostawić, żeby nie zginąć bez śladu? Jak pogodzić się z odchodzeniem, kiedy w najmniejszym stopniu nie wpłynęło się na otoczenie?

Nie trzeba wielu słów, by napisać piękną i dobrą powieść. Norweskiej pisarce wystarczyło sto trzydzieści stron, by od niepokoju przejść do ukojenia, a po drodze rozśmieszyć, wzruszyć, zastanowić.
Nie obawiajcie się trudnego tematu. To świetna wakacyjna lektura.

Moja ocena: 8/10.


Kjersti Annesdatter Skomsvold, Im szybciej idę, tym jestem mniejsza

Wydawnictwo Media Rodzina, seria Gorzka czekolada

1 komentarz:

  1. Skoro tak polecasz, skuszę się na nią. Zaczynam poszukiwania :)

    OdpowiedzUsuń