Notatki z... "Notatnika" (3)

1967

Zasada wychowania: czuwać z daleka. Nie ingerować bez istotnej potrzeby, nie nudzić, nie tracić dystansu. Wtedy może przyjdzie chwila, że sami dopuszczą cię do komitywy. Niech raczej odczują brak ciebie, niedosyt, niżby mieli cię po uszy. Obok czujności trzeba zachować szacunek dla obiektywnie ludzkiej obcej cząstki naszych synów.

*

Wychowania nie wolno przegadać. Gadanie nie jest sposobem wychowawczym.

*

Oczy owada. Dostrzeganie szczegółów przy niemożności ogarnięcia całości.

*

Dzieje człowieka to kolejne wygnania z wielu rajów, to kolejne zamykanie się za nim bram, bezpowrotnie, na zawsze. Nie ma powrotów. Nigdy.

*

Żyć – znaczy rodzić się w każdej chwili.

*

Ci, co obecność przeżywają już w perspektywie wspomnienia. Teraźniejszość ich męczy...

*

Modlę się: Ojcze nasz, którego nie ma w niebie...

Jesteśmy przeżarci racjonalizmem, a stęsknieni do Wielkiego Mitu, Wielkiego Archetypu, Wielkiego Snu.

*

Mircea Eliade: „Doskonałość przeraża“.

*

Nie prosimy już Boga o deszcz. Nie boimy się piorunów. Nie kropimy Mu krwi za nasze winy. Nie boimy się wielkiego oka, co się przybliża do ziemi, aby przypatrzyć się naszej małości.

Czy przez to jesteśmy więksi?

*

W człowieku dorosłym tkwi dziecko. W starej kobiecie tkwi młoda dziewczynka z jej wdziękami i tęsknotami – śmiesznymi teraz w innej powłoce. W każdym mężczyźnie – chłopiec, z jego próżnością, buńczucznością i bezradnością. Stare młode kobiety są śmieszne. Starzy młodzieńczy mężczyźni – wzruszający.

Niegdyś kobiety umierały bardzo młodo.

*

Grzebanie w postaci embrionu, aby matka ziemia mogła powtórnie urodzić.

*

Głuchota – dobra cela odgradzająca od świata, własny klasztor.

*

Zawsze wierzyłam w samoczynną niejako siłę dobra w wychowaniu.

Nie doceniłam siły słabości.

*

Złe słowo ma moc zabijania uczuć. Jest pociskiem.

Dobre słowo nie ma siły odbudowywania. Jest tylko słowem.