Kryzys też jest szansą

Ks. Michał Olszewski SCJ, Być jak Hiob. Doświadczenie Boga w kryzysie

Wydawnictwo eSPe

Bardzo lubię wypowiedzi ks. Olszewskiego, młodego sercanina i egzorcysty. Są zwięzłe, konkretne, bezkompromisowe – a takich dzisiaj bardzo potrzeba. Jednocześnie są też w pewnym sensie kompleksowe, ks. Michał zawsze wraca do źródeł, podstaw wiary i życia chrześcijańskiego, i tam szuka odpowiedzi. Tak też jest w książce Być jak Hiob.

Tytuł mówi, że będzie o doświadczeniu kryzysu, cierpienia, opuszczenia. I faktycznie jest: o tym, że nie Bóg jest autorem zła, że On w tych najtrudniejszych chwilach jest właśnie najbliżej, że nawet ze zła potrafi wyprowadzić dobro. O tym, co to znaczy „Przyjdźcie do mnie wszyscy“, o znaczeniu modlitwy, wierności, posłuszeństwa – filarów, które trzymają nas blisko, gdy brakuje wiary i siły.

Ale to tylko jeden z wielu tematów, które zostały poruszone na zaledwie stu stronach. Ks. Olszewski ma niesamowitą zdolność dygresyjnego opowiadania: przy okazji wplecie dodatkowe pół strony tekstu, kilka zdań więcej – i już przekazuje kolejną ważną prawdę. O sile modlitwy, o mocy rodzicielskiego błogosławieństwa... tysiąc drobiazgów codzienności: codziennego życia wiarą.

Książka Być jak Hiob jest pełna świadectw. Historii, od których włos się nieraz jeży na głowie i które dają nadzieję. Historii konkretnych ludzi, zwyczajnych, przeciętnych, którzy dali działać Bogu i doświadczyli cudów. Do każdej sytuacji ksiądz Olszewski ma przykład wzięty z życia, nic, co mówi, nie jest abstrakcją. Za każdym słowem stoi ogromne doświadczenie i mądrość człowieka na co dzień walczącego z realnym złem.

Jako egzorcysta ksiądz Olszewski nie dopuszcza – nie może dopuszczać – żadnych półśrodków, półcieni, letniości. Jest stanowczy, dla wielu na pewno kontrowersyjny w swoich jednoznacznych sądach, bezwzględny w odrzucaniu wszystkiego, co ma choćby pozór zła; ale w tej swojej bezwzględności jest jednocześnie bardzo sprawiedliwy. Nie waha się ani chwili spojrzeć przede wszystkim na Kościół i siebie samego, a o ludziach zagubionych, odchodzących od Boga, „złych“ mówi z miłością i szczerą troską. O sobie za to – z dystansem i humorem. O Bogu – z pewnością, entuzjazmem i czymś takim, że nie sposób mu nie wierzyć: w każdej linijce czuć, że Bóg jest dla księdza Olszewskiego żywą, realną obecnością, że działa tu i teraz, czyni cuda, jest Bogiem Wszechmogącym i zawsze obecnym.

To książka warta przeczytania. Zwłaszcza że wystarczy na to kilka chwil. Przypomina o podstawach, bo właśnie powrót do korzeni wiary, do najprostszych prawd pozwala przetrwać najtrudniejsze chwile. I więcej nie potrzeba.

Recenzja napisana dla portalu: