Oprawa twarda
Stron: 32
Wydawnictwo BIS
To jeden z tych przypadków, kiedy ocenianie książki po okładce się opłaca: wyszperana w bibliotece książka okazała się strzałem w dziesiątkę. Uroczy słonik od pierwszych stron wzbudził naszą sympatię (być może to kwestia gatunku, bo w tym samym czasie wałkowaliśmy też Elmera), a całość nas (tzn. synka lat 2 i mnie, mąż się tak łatwo nie wzrusza ;) ) oczarowała.
Mały słonik ma pamiętać dwie ważne rzeczy: że mama bardzo go kocha i że nie wolno odłączać się od stada. Poszukiwanie niezapominajek pochłania go jednak tak bardzo, że zapomina o przestrogach i gubi się. Kiedy próbuje odnaleźć pozostałe słonie, wszędzie trafia na tę samą odpowiedź: nie powinien wyruszać nigdzie na własną rękę. Czy potrafi zadbać o swoje bezpieczeństwo? Czy ma kogoś, kto się nim zaopiekuje? Czy potrafi zbudować sobie dom? W końcu robi się ciemno i zaczyna padać deszcz, a Monty chowa się... pod nogami mamy, która niespodziewanie zjawia się tuż przy nim. I nagle słonik sobie przypomina to, o czym zapomniał: że z mamą zawsze był bezpieczny. Mama się nim opiekowała. Przy mamie zawsze był w domu. Jest w domu.
Bardzo podobają mi się ilustracje: nieco słodkie, ale jednak z odpowiednią dawką realizmu (zwłaszcza strony, na których leje deszcz, a słonik jest smutny). Barwy są nasycone, żywe; całe strony pełne koloru; swobodna kreska konturów sprawia, że rysunki wydają się lżejsze. A zwierzęta są po prostu śliczne.
Pierwszy raz, gdy czytałam Krzysiulkowi tę opowieść, łzy zakręciły mi się w oczach. Na swoje usprawiedliwienie powiem, że byłam wtedy w ciąży ;) Ale hormony już we mnie nie buzują, a nadal jestem przekonana, że to przepiękna, wzruszająca historia o jednej z najważniejszych spraw na ziemi. Niech Niezapominajek przypomina każdemu dziecku, jak bardzo mama je kocha i że przy mamie zawsze jest w domu.
Dodaje do obserwowanych i zapraszam do mnie:) Będę tu zaglądać :)
OdpowiedzUsuń